de herrijzenis van de natuur in een Christelijk jasje

Paaszondag. De eerste zondag na de eerste volle maan van de lente. De herrijzenis van de natuur in een Christelijk jasje gestoken. Het doet me stilstaan bij dat her- rijzen, bij weder opstaan, bij opnieuw beginnen. Waar nieuw begin is, is ook einde. Onvermijdelijk.

🌀 …einde, dood, lijden, beperkingen, ontevredenheid, onrust, kosten, kwetsbaarheid… 🌀

🌀 …begin, leven, vreugde, talenten, tevredenheid, rust, baten, kracht… 🌀

Het zijn twee kanten van dezelfde medaille.

Gezond omgaan met die lijden kant van het leven kan (denk ik, mijmerend op deze paaszondag) enkel in verbinding. In verbinding met elkaar, met onszelf, met de natuur, met het geheel. Daar zijn we in onze individualistische kapitalistische consumentenmaatschappij jammer genoeg ver van verwijderd geraakt. Misschien is het de prijs die we moesten betalen voor de groeiende welvaart? Misschien is het tijd om het tij te keren?

Misschien kunnen we in het omgaan met onze kwetsbaarheid, onze beperkingen de polarisatie die ook daarin zichtbaar wordt een halt toeroepen? Enerzijds is daar het omzetten van kwetsbaarheiden/beperkingen in diagnoses die vervolgens aangepakt worden met pillen, met verdoving, met therapie in alle vormen en maten, van de ene quick fix poging naar de volgende, de eigenlijke onderliggende nood aan verbinding negerend … Anderzijds is daar het lastige negeren: “Happy vibes everywhere.”

Het is alvast mijn wens, dat we het tij keren … dat het allebei mag zijn … dat we de brug vinden tussen die twee door ze in onszelf te verbinden: de kwetsbare èn de krachtige kant, het kind in onszelf èn de volwassene, onze talenten en onze beperkingen. Dat we door het in onszelf te verbinden ons ook milder leren verbinden met de (kwetsbaarheid/beperkingen/ontevredenheid in de) ander, met de natuur, met het geheel. Zodat we samen, in verbinding, die lijden kant in de ogen kunnen kijken, ze leren dragen, ze leren delen en zo (denk ik, nog steeds mijmerend op deze Paaszondag) enerzijds stoppen met het lijden door te geven aan volgende generaties en we anderzijds ook oprechte innerlijke vreugde kunnen beleven.

Samen, in verbinding, gezonder, evenwichtiger leren omgaan met einde èn begin, met verdriet èn vreugde, met rust èn onrust, met ontevredenheid èn tevredenheid. Ja! Dat is mijn Paaswens.